Non-verbale communicatie geeft veel informatie over een persoon, en lopen met gebogen hoofd kan te maken hebben met zelfvertrouwen.
Non-verbale communicatie bestaat uit alle gebaren die tijdens een gesprek niet in woorden worden uitgedrukt, maar die ons toch veel informatie geven over de emotionele toestand van onze gesprekspartner, zijn persoonlijkheid en zijn mogelijke tekortkomingen op het gebied van sociale vaardigheden.
In het specifieke geval van mensen die standaard met hun blik op de grond lopen, kan dit volgens psychologen in veel gevallen te maken hebben met een laag zelfbeeld of op zijn minst een duidelijke aanwijzing zijn voor bepaalde onzekerheden. Dit is een zeer algemene verklaring, maar er zijn veel mogelijkheden om dit soort non-verbale gedrag te verklaren.
Wat is non-verbale communicatie en welke aanwijzingen kan het ons geven over onze gesprekspartner
De manier waarop we ons lichaam in bepaalde situaties positioneren, evenals onze gezichtsuitdrukkingen, zijn volkomen geldige communicatiemiddelen in sociale relaties, die de verbale taal van het gesprek aanvullen. De officiële definitie van non-verbale communicatie heeft te maken met al die gedragingen en lichaamssignalen die zelfs onbewust in tegenspraak kunnen zijn met wat onze woorden uitdrukken.
In een interactie tussen mensen is het gesproken gesprek dus erg belangrijk, maar het kan ons meer details gevenover hoe de ander beweegt, zijn handen plaatst, naar ons kijkt of door zijn haar strijkt, om maar een paar voorbeelden van onbewuste non-verbale communicatie te noemen.
Psychologen raden aan om op deze signalen te letten, omdat woorden door de geest kunnen worden gemanipuleerd; dat wil zeggen dat ik kan forceren wat ik zeg en kan proberen het geloofwaardig te maken als ik me concentreer. Het is echter veel moeilijker om mijn lichaam deel te laten uitmaken van de ‘geforceerde’ enscenering die ik heb gepland. En dat is waar we veel informatie kunnen krijgen over het specifieke moment, de emotionele situatie van onze gesprekspartner, maar ook over zijn of haar persoonlijkheid, angsten, complexen of emotionele tekortkomingen.
Dit is wat een permanente blik op de grond zou kunnen verbergen
Mensen met een laag zelfbeeld of een overmatige verlegenheid vermijden oogcontact omdat ze zich daardoor beschermd voelen. Freepick
Mensen die gewoonlijk met gebogen hoofd lopen, zonder recht vooruit te kijken of interactie te hebben met hun directe omgeving, hebben waarschijnlijk een probleem van gebrek aan zelfvertrouwen, een laag zelfbeeld en verschillende onzekerheden. Degenen die oogcontact koste wat kost vermijden, voelen zich mogelijk overmatig kwetsbaar en durven dat niet onder ogen te zien. In werkelijkheid is het een verdedigingsmechanisme om zichzelf te beschermen.
Het gevoel bij elke stap beoordeeld te worden, kan deze mensen ertoe dwingen zich te willen verstoppen en bang te zijn voor oogcontact, omdat ze dan blootgesteld zouden worden (althans, dat denken ze). Soms houdt deze manier van lopen verband met depressieve toestanden en negatieve gedachten van levensverdriet, waardoor degenen die eraan lijden een soort ontkoppeling van hun omgeving ervaren.
Een andere mogelijke reden is volgens de psychologie de verlegenheid die deel uitmaakt van de persoonlijkheid van de persoon in kwestie. De sociale angst die het ‘oog in oog’ staan met iemand bij hen oproept, zorgt ervoor dat ze onbewust hun blik neerslaan. Natuurlijk speelt ook de culturele context een grote rol. Bij Japanners bijvoorbeeld is het neerslaan van de blik een teken van respect, en het opheffen ervan en iemand recht in de ogen kijken zou kunnen worden opgevat als een uitdaging van slechte smaak.
